Eerder dit jaar, op 15 mei 2014 op precies te zijn, is een markante vliegtuigontwerper overleden. Ik heb nog niet zoveel hier over in de media gelezen, vandaar dat ik een artikeltje rechtvaardig achtte.
Het gaat om de Amerikaan Edward “Ed” James Swearingen. Hij is 88 jaar geworden. Ed Swearingen heeft een aantal bekende vliegtuigen ontworpen en zo zijn stempel op de moderne luchtvaart gedrukt. Hierbij een beknopt overzicht van zijn meest succesvolle ontwerpen.
Allereest werkte Ed Swearingen bij Piper aan de afdeling waar bestaande ontwerpen gemoderniseerd en doorontwikkeld werden. Daar ontwierp hij uit de Piper Commanche (met één motor) de Piper PA39 Twin Commanche, met (niet verwonderlijk) twee motoren. Dit werd een populair reisvliegtuig waarvan er meer dan 2.100 exemplaren zijn gebouwd. Ook in Nederland vliegt een Twin Commanche, de PH-COM.
Een andere doorontwikkeling, ditmaal vanuit de Beechcraft Twin Bonanza, heeft geleid tot de Swearingen Metro/Merlin. Van dit model zijn er vele varianten, met lange en korte rompen, en met verschillende motortypes. Dit toestel kent vele gebruiksdoelen. Niet alleen passagiers/VIPS, maar ook pakjesvervoer of luchtfotografie behoren tot de mogelijkheden van dit toestel. In Nederland gebruikt het NLR (Nederland Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium) een Metro als vliegend testlokaal.
Eind jaren ’80 wilde Ed Swearingen een nieuw type bizjet op de markt brengen. De SJ30 werd hiervoor ontworpen. In 1991 werd dit toestel voor het eerst tijdens de Salon op Le Bourget ten toon gesteld. Het lukt echter niet om de benodigde financiers bijeen te krijgen en het project dreigde op de fles te gaan.
Mede door Lockheed werd het toen gered en het toestel werd grondig her-ontworpen. Hierbij werd het toestel onder andere 1,32m langer. Het toestel werd aangeduid als de SJ30-2.
Ook dit project dreigde te mislukken. Uiteindelijk zijn in 2011 de productierechten in handen gekomen van het bedrijf CyberJet Aircraft. Dit bedrijf heeft, net voor het overlijden van Ed Swearingen, aangekondigd toch het toestel in productie te gaan nemen. Om de voorverkoop een boost te geven heeft men een beroemdheid als de acteur Morgan Freeman weten te strikken om als launching customer op te treden.
Hopelijk komt het er dan toch nog van dat ook dit geesteskind van Ed Swearingen, weliswaar postuum, een succes wordt.
Op een heel ander terrein, namelijk de zwelfbouwtoestellen, is Ed Swearingen ook actief geweest. Begin jaren ’80 ontwierp hij de Swearingen SX-300. Een tweezits zelfbouwtoestel met snelle lijnen, een 300Pk sterke 6-cylindermotor en een intrekbaar landingsgestel. Van dit ontwerp zijn tussen 1984 en 1989 in totaal 80 sets verkocht.
Het bouwen van de SX-300 bleek toch een flinke klus voor de meeste bouwers, aangezien er door de fabriek ooit maar 48 sets van het landingsgestel zijn geleverd. Lang niet alle kits zijn dus afgebouwd.
Een plek waar je ieder jaar wel één of meerdere SX-300’s kunt tegenkomen is tijdens de AirVenture op Oshkosh (USA).
Met deze hierboven genoemde toestellen hoop ik een beetje aangegeven te hebben dat Ed Swearingen een veelzijdige vliegtuigontwerper was die een aantal goede vliegtuigen heeft weten te ontwerpen.