Registratie: D-EHVO
Type: Piaggio FWP149D
Constructienummer: 081
Eigenaar: ?
Locatie: Texel Airport, 26 augustus 2017
Bijzonderheden: Een vliegtuig met een opmerkelijk verhaal, de D-EHVO. Dit is een bij Focke-Wulf in Duitsland in licentie gebouwde Piaggio P149D. In Duitsland werden 190 exemplaren van dit Italiaanse ontwerp gebouwd. Het toestel was onlangs voorzien van een nieuwe verflaag en zag er onberispelijk uit tijdens de Fly-In op Texel in augustus 2017.
Iets meer over het kleurenschema van het toestel, het heet de Zwarte Tulp. Het was het schema dat de beste gevechtsvlieger ooit droeg op zijn vliegtuig. Het hoorde in de Tweede Wereldoorlog toe aan de Duitser Erich Hartmann met zijn Messerschmitt Bf109. Hij is nog nimmer overtroffen met 352 neergeschoten vliegtuigen (345 Russische en 7 Amerikaanse) in de Tweede Wereldoorlog.
Ter vergelijk, de tweede beste Duitse piloot had rond 300 overwinningen, de beste niet-Duitse piloot 94 en de beste geallieerde piloot 65 overwinningen. Manfred Von Richthofen (The Red Baron) was vergeleken met hem ook maar een kleintje met 80 overwinningen in de Eerste Wereldoorlog.
Toen Hartmann zijn Zwarte Tulp-kleuren op zijn toestel aanbracht werd hij al snel gemeden door zijn Russische opponenten aan het Oostfront die hem liever uit de weg gingen. Hierdoor liep het aantal overwinningen tijdelijk terug. Een slimme zet volgde, hij ging zonder die kleuren vliegen en liet jonge piloten ermee vliegen. Die werden dan in de lucht met rust gelaten en konden zo ervaring opdoen. En Hartmann bouwde verder voort aan zijn aantal overwinningen.
Erich Hartmann heeft de oorlog overleefd, alsmede 10 jaar strafkamp in Siberië. In 1955 keerde hij terug bij vrouw en kind in West-Duitsland en heeft wederom bij de Luftwaffe gediend.
In 1956 werd hij commandant van Jagdgeschwader 71 “Richthofen”. Daar vloog hij in de – toen nieuwe – Canadair Sabre CL-13 Mk.6. Zijn toestel en andere van dit squadron kregen dezelfde Zwarte Tulp-kleuren als zijn Messerschmitt indertijd. De toestellen waren eerst zilverkleurig, later gecamoufleerd. Er zijn nog diverse Sabres in Duitse musea of als poortwachter te vinden, onder andere (in camouflageschema) in het Luftwaffemuseum in Berlijn.
De D-EHVO is zilverkleurig, net als de Sabre. Ook staat op de kist het Duitse militaire serial . Tenslotte staat ook het squadron embleem -de rode R – van Jagdgeschwader 71 “Richthofen” op de romp.
Uiteindelijk kreeg Hartmann in zijn functie onenigheid over de aanschaf van de Lockheed F-104 Starfighter voor de Duitse luchtmacht. Dat toestel vond hij maar niets. Hij ging vervroegd met pension en de Starfighter is er gekomen. Uiteindelijk is Hartmann in 1993 op 71-jarige leeftijd overleden en is nimmer overtroffen in zijn overwinningen.
Persoonlijke noot
Bij het uitzoeken van deze historie had ik wel een dubbele gedachte. Knap natuurlijk dat iemand over dergelijke uitzonderlijke jachtvliegers-capaciteiten beschikt. Alleen Hartmann vocht wel aan de verkeerde kant… En hij heeft meer dan 352 vliegers beschoten. Velen zullen dit met hun leven hebben moeten bekopen. Hij heeft daarvoor na de oorlog 10 jaar in een strafkamp in Siberië gezeten. Een zware en niet te benijden straf.
Zwaar genoeg? Kan ik niet over oordelen. En is het goed dat hij weer in dienst trad van de Duitse luchtmacht? Ook daar kun je over discussiëren. Ik denk uiteindelijk van wel. Duitsland is na de oorlog een betrouwbare NAVO-bondgenoot van ons geworden en gebleken. Zijn ervaring heeft zeker bij kunnen dragen aan het beter worden van de Duitse luchtmacht in het bijzonder onze verdediging in het algemeen. En daar profiteren we van, iedere dag dat we hier vrij kunnen leven.
