Old Warden, 2 september 2018 – De Avro Anson C19 series 2 van de Shuttleworth Collection is gebouwd door AV ROE and Co Ltd. in 1946 en vloog voor het eerst op 13 november van dat jaar. De G-AHKX was de eerste – en daarmee het prototype – van een serie van 52 C19’s bestemd voor de civiele markt. In januari 1947 ontving het bedrijf Smiths Instruments uit Staverton de G-AHKX en gebruikte het voor het testen en ontwikkelen van communicatiemiddelen.
Loopbaan
Op 9 augustus 1960 werd het verkocht richting Canada. Dat ging uiteindelijk niet door en de kist bleef in de UK. Op 30 maart 1961 dook het weer op in het Britse register, nu op naam van Meridian Air Maps. Zij gebruikten het toestel voor aerial survey-werk.
Weer later, op 26 mei 1965, meldde zich een nieuwe eigenaar, Treffield Aviation Ltd. Zij gebruikten het toestel als vrachtvliegtuig.
Een tweede carrière als fotoplatform brak aan op 31 januari 1967. Toen ging Kemps Aerial Surveys Ltd. er mee vliegen.
Op 16 januari 1974 kwam de G-AHKX in handen van de Strathallan Collection, een luchtvaartmuseum. Helaas was dit museum niet voor de eeuwigheid levensvatbaar en ging in 1981 op de fles. De collectie, waaronder de Anson, werd na het faillissement geveild.
British Aerospace
Op dat moment dacht men bij British Aerospace – waar de fabriek van Avro in opgegaan is – dat het een goede zet was het toestel aan te schaffen. Men wilde vaklieden de kans geven hun ambachtelijke vaardigheden op peil te houden met dit toestel. Voor het luttele bedrag van £600,- kon het toestel overgenomen worden, weliswaar in niet-luchtwaardige toestand, maar evengoed een koopje! En zo kwam op 24 juni 1984 British Aerospace als eigenaar in het register te staan.
Bij British Aerospace (BAe) had men zich een beetje op de Anson verkeken. Het toestel bestond voornamelijk uit hout en bespannen linnen. Niet direct vaardigheden waar de hedendaagse vliegtuigmonteur mee moet werken. Het project werd dan ook niet door BAe voortgezet.
Uiteindelijk hebben werklieden van BAe in hun vrije tijd het toestel verder opgeknapt. Gelukkig maar! En zo kon het opnieuw op 8 maart 2002 het luchtruim kiezen.
Sindsdien heeft BAe, die formeel eigenaar is van de Anson, het ondergebracht in haar Heritage Flight. Men heeft het toestel gestald bij collectie van The Shuttleworth Collection op Old Warden. Dit omdat men daar kundig is in het goed onderhouden van dit antieke toestel.
Gedurende een aantal vliegevenementen per jaar op dit veld wordt er mee gevlogen. Inmiddels heeft dit vliegtuig meer dan 3.500 vlieguren gemaakt.
Na de restauratie vloog de G-AHKX in een lichtblauw kleurenschema met de typeaanduiding in witte letters op de romp. Dit is in het voorjaar van 2018 gewijzigd in een militair schema van de Royal Air Force. Het werd de TX176 van RAF Coningsby Station Flight. Dit terwijl het toestel nimmer in militaire dienst is geweest… De gedaanteverandering had te maken met de viering van het 100-jarig bestaand van de Royal Air Force in 2018.
In de lucht
In 2015 en 2016 konden we tijdens een vliegdag op Old Warden genieten van dit vliegtuig. Het is het grootste vliegtuig wat op Old Warden gehuisvest is. Het werd op een fraaie manier voorgevlogen zodat er schitterende opnames van gemaakt konden worden.
In september 2018 troffen we de G-AHKX opnieuw aan op Old Warden. Toen in het nieuwe RAF-kleurenschema. Helaas in de hangaar. Het toestel miste een wiel en kon niet naar buiten, laat staan vliegen.
Historie Anson
Van de Avro Anson zijn er 10.996 exemplaren gebouwd. Een aantal daarvan (ongeveer 3.000) zijn in Canada gebouwd. Het was verreweg het meest succesvolle vliegtuig dat Avro had ontwikkeld. Het is extreem lang in dienst geweest met bij de Royal Air Force, van maart 1936 tot en met 1968. Aanvankelijk was het als civiel passagierstoestel ontworpen. Dit type vloog voor het eerst op 7 januari 1935 als Avro 652. Het was gebouwd naar specificaties van Imperial Airways en was bedoeld voor binnenlandse vluchten. De naam Anson dankt het aan Admiral George Anson. Het kwam naast de RAF ook in dienst bij de Royal Navy Fleet Air Arm, de Royal Australian Air Force en de Royal Canadian Air Force. Naast deze hoofdgebruikers hebben nog vele andere luchtmachten er mee gevlogen zoals de KLu (25 stuks), MLD (17 Britse exemplaren) en Belgische luchtmacht (17 stuks).
De militaire rol van de Anson was veelzijdig. Het werd ontwikkeld voor kustbewaking, maar is ook ingezet als bommenwerper (met bommen onder de vleugels), opleidingstoestel, vracht- en passagiersvervoer.
Van dit specifieke C19 series 2 model zijn er 264 gemaakt. Ze onderscheidden zich door een geheel metalen vleugel, in plaats van hout, ovalen ramen en een netjes afgewerkt passagiers-interieur.
Er zijn nog wel een aantal Ansons bewaard gebleven, meest in musea en in niet-luchtwaardige staat.
Momenteel is in de UK nog een ander exemplaar operationeel en een in Nieuw Zeeland. Verder is het Canadian Warplane Heritage Museum in Hamilton, Ontario ook bezig om een toestel luchtwaardig te restaureren.
Ook in Nederland is een Avro Anson te vinden en wel in het Victory Museum wat behoort tot het Museumplein Grootegast. Het gaat hier ook om een C19 met als ex registratie VM352 / K6285/V.