Afgelopen 2e Pinksterdag heb ik een mooi vluchtje gemaakt samen met mijn collega-spotters Hans en Luc. Ons reisdoel vanaf vliegveld Hilversum (EHHV) was het Duitse Waddeneiland Juist (EDWJ) en daarna Wangerooge (EDWG), een eiland iets oostelijk van Juist. Op deze eilanden was onze verwachting dat we vele bezoekende kisten zouden kunnen spotten. Veel (Duitse) sportvliegers overnachten graag een paar dagen op één van deze doorgaans rustige plekjes. Hans was pilot in command, en dat was maar goed ook, want Luc en ik hebben geen brevet ;-).
Afgesproken was om rond 11:00 uur te verzamelen op vliegveld Hilversum. Dan hadden we genoeg tijd om de kist gereed te maken, eventueel nog te tanken en een vertrek te plannen van 12:00 uur. Als huurtoestel werd ons de PH-SKE toebedeeld, een Cessna 172P die alweer sinds mei 1981 in Nederland vliegt.
Het toestel was eerder deze ochtend opgestegen voor een locaal vluchtje met als doel een rondje om de verkeerstoren van Schiphol. Daar baalden wij een beetje van, want het toestel was pas kort voor 12:00 uur terug en moest toen nog afgetankt worden. Er stond, vanwege het mooie weer, inmiddels een file van 3 toestellen bij de brandstofpomp. Onze geplande vertrektijd van 12:00 uur werd daardoor niet gehaald, het werd 12:25 uur. Het vluchtplan was om 11:45 uur ingegaan en voldeed met de speling van een uur nog steeds.
De kist had redelijk wat lengte nodig van startbaan 36 op Hilversum. Het toestel was dan ook niet licht met 3 volwassenen er in en volle brandstoftanks. Er werd netjes uitgeklommen aar 1.500ft over het Gooi en de koers was richting het noorden.
De PH-SKE is al een aardig oud beestje. De intercom in het toestel deed het dan ook niet optimaal. Met veel geknetter op onze headsets konden we maar moeizaam onderling communiceren. Ook de microfoons pikten onze spraak niet goed op. Iets voor de eerstvolgende onderhoudsbeurt zullen we maar zeggen…
Eerder op de dag was al duidelijk dat de weerssituatie aan de kust beduidend anders kon zijn dan landinwaarts. In het binnenland was het warm en onbewolkt. In de ochtend werd al melding gemaakt van zeemist over de Nederlandse Waddeneilanden en de Noordhollandse kust. De Duiste Waddeneileanden, ons reisdoel, lieten echter een onbewolkte aanblik zien. Niets lag onze vlucht dan ook in de weg.
De kortste route naar Juist was vanaf Hilversum recht over vliegveld Lelystad, Emmeloord, Wolvega, noord van vliegveld Eelde, Delfzijl. Deze route werd vanaf Emmeloord ook gevolgd. Het eerste deel werd via de randmeren gevlogen, richting Harderwijk. Dit om lokaal verkeer bij Lelystad te vermijden.
Na 1:20 uur kwam Juist in zicht en via een noordelijk circuit werd geland op baan 08 geland, een baantje met klinkertjes van 700 meter lengte.
Doordat de wind noordelijk was had Hans net voor de landing even last van een windsheartje veroorzaakt door over de duinen rollende wind. Gelukkig was het niet nodig om voor deze landing 2x landingsgeld te betalen… 🙂 De enige schade die de stevige landing veroorzaakte, was een licht gedeukt imago van de vlieger zelf. Maar ach, de medepassagiers konden er de humor wel van inzien en zijn zeker niet bang uitgevallen op dit gebied.
Na de PH-SKE aan de rechterzijde van de baan geparkeerd te hebben konden we op ons gemak de aanwezige toestellen fotograferen en noteren. Al met al een klusje van een uur, zodat tegen 15:00 uur koers gezet werd richting Wangerooge. In de tussentijd was de wind iets gedraaid waardoor we nu in tegengestelde richting mochten starten, baan 26.
Tussen de Britten-Norman Islanders, die werkelijk ons om de oren vlogen, werd uitgeklommen voor een vlucht van 20 minuten naar Wangerooge.
Achtereenvolgens passeerden we de eilanden Nordeney, Baltrum, Langeoog en Spiekeroog. Dit voor de topografisch onderlegde onder ons. Alleen het laatste eiland, Spiekeroog heeft geen vliegveld.
De veldjes konden we vanuit de lucht goed zien. Ook daar was aardig wat Pinkster-vakantie-vlieg-verkeer neergestreken. Vooral Baltrum valt op vanwege een erg kort baantje van maar 360 meter lang.
Na contact gezocht te hebben met de toren van Wangerooge werd meegedeeld dat de baan 28 in gebruik was met een knoopje of 7 wind uit richting 340. Op base-leg van 28 meldden we ons netjes.
Na de landing konden we ook hier een mooi parkeerplekje uitzoeken om vervolgens 4 rijen dik toestellen te noteren en te fotograferen.
Net als op Juist was het ook op dit veld een komen en gaan van Duitse Britten-Norman Islanders. Deze toestellen, met een capaciteit van 9 passagiers, vervoerden personen van en naar het vaste land. Na een kort vluchtje kwamen ze dan weer terug om een volgende groep op te halen. De passagiers vanaf Juist werden overgezet naar het veldje Norden-Norddeich (EDWS) en vanuit Wangerooge vloog men op het pal aan de overkant gelegen veld Harle (EDXP). Kennelijk best wel handel op zo’n mooie dag als deze!
Inmiddels vertrokken al aardig wat kisten vanaf het veld, zo aan het einde van dit mooie Pinksterweekend. Wij besloten nog een frisje op het terras te nuttigen met een Bockwürst mit Brot und Senf dabei. Ondertussen had Hans de formaliteiten met de havendienst geregeld en kwam te weten dat inmiddels het veld van het eiland Juist, waar we vandaan kwamen, al aardig in de zeemist gehuld was. Iets wat zich uitbreidde naar het oosten. Onze inschatting was dan Wangerooge daardoor ook snel aan de beurt zou zijn.
Het vertrek werd dan ook iets vervroegd. We zouden eerst om 17:30 uur vertrekken, maar dat werd 17:15. En dat was maar goed ook! Terwijl we naar onze kist liepen werd door de havendienst per megafoon omgeroepen dat de stratus bewolking naderde. De wind was inmiddels ook 2 knopen toegenomen naar 9 kts. Iedereen die nog wilde vertrekken zou binnen nu en 15 minuten moeten hangen. Op zich is Wangerooge geen verkeerde plaats om te stranden, maar het leek ons wat onpraktisch met het oog op de komende werkweek. Dus werd met gezwinde spoed de kist gereed gemaakt voor vertrek en konden we op tijd de lucht in.
Toen we eenmaal vlogen zagen we de stratusbewolking al aankomen. Wangerooge werd langzaam overdekt door een witte wattendeken. We waren werkelijk net op tijd vertrokken. Richting de kust en landinwaarts was er niets aan de hand, de lucht was helder en stabiel.
Via Harle (EDXP) werd koers gezet naar Emden op een hoogte van 2.500ft. De haven was mooi te zien van bovenaf. Er stonden talloze auto’s op aflevering te wachten.
De oversteek werd vanaf daar gemaakt naar Nederlands grondgebied en via de Eelde CTR werd koers gezet richting Assen, de Noordoostpolder.
Daar werd gedaald tot 1.500ft vanwege de hoogterestrictie die geldt bij het binnenvliegen van de Schiphol-TMA. Via de randmeren vlogen we weer terug naar Hilversum. Na een vlucht van 1:30 uur landden we rechtstreeks op baan 31. We waren het laatste vliegtuig van de dag dat binnenkwam.
Na ons zouden nog 2 heli’s volgen, waaronder één hele fraaie van Chateau du Tertre (een Frans wijnhuis in de Margeaux). Eigenaar van dit wijnhuis is de vermogende Nederlander Eric Albarda Jelgersma. Deze grote Sikorsky S-76C heli (D-HMGX) kwam nog snel even tanken. Dat had deze kist ook in de ochtend al gedaan, toen ging er al meer dan 400 liter kerosine in de tanks. Vliegen met zo’n fraaie bak kost nu eenmaal een paar stuivers!
Bij het verhuurkantoor werden de administratieve en financiële zaken afgehandeld en daarna hebben we traditiegetrouw een patatje gegeten bij de snackbar bij het vliegveld. Daarmee kwam een geslaagd dagje vliegen ten einde. In totaal werd 3:10 uur gevlogen.
Luc & Hans; thanks for the company!