Lelystad Airport, 14 januari 2021 – Nadat elf dagen geleden de HB-DHS binnenkwam bij Ar Waterland is er al aardig wat met de Mooney gebeurd. Het meest in het oog springende is dat de oude registratie inmiddels verwijderd is zodat er plek is voor zijn nieuwe kenmerk; PH-FAR.
De letters zijn besteld. Ondertussen is al het nieuwe typeplaatje onder de staart vastgeklonken. Een benodigd item om een Bewijs van Inschrijving bij ILT te krijgen.
De motorbeplating is momenteel verwijderd. Daardoor is de 200 pk (150 kW) sterke viercilinder Lycoming IO-360 motor goed te zien.
Binnenkort komt ook de registratie op de romp. Niet veel later zal het toestel dan Lelystad Airport weer verruilen voor zijn nieuwe thuisbasis: Rotterdam – The Hague Airport.
Time to say goodbye
Vandaag is dan echt definitief de PH-ALI vertrokken van Lelystad Airport. De Cessna 150M gaat zijn best doen als opleidingstoestel in Portugal. Bij ons eerdere bericht over het (toen nog aanstaande) vertrek bleek dat dit toestel bij vele vliegers een warm plekje in het hart heeft. Veel leerling-vliegers hebben op dit toestel hun vleugels uitgeslagen.
Net als gisteren de D-ECPL Socata TB-10 Tobago, vertrok ook de PH-ALI naar Cascais (LPCS). Dat ligt even ten westen van Lissabon.
De PH-ALI stond vanochtend klaar om zijn verre reis te aanvaarden. We hebben het kistje nog even gedag gezegd tijdens zijn laatste uurtjes op Lelystad.
Praktijklessen
In de hoek van de Pionier Hangaar die door MBO College Airport uit Hoofddorp wordt gebruikt zit men niet stil. Ondanks de coronamaatregelen kunnen de praktijklessen doorgang vinden, ook op Lelystad Airport.
Al eerder waren de vleugels aan de “PH-SKS” (de vroegere PH-ALB) gezet. Nu is ook het richtingsroer teruggeplaatst. Hierdoor is goed de markante rechte staart te zien die bij latere modellen van de Cessna 150 is vervangen door een meer schuine staart.
Ook aan het tweede kistje wordt gewerkt. De D-ECGL Reims/Cessna F150L is uit het beschermede plastic gehaald en op eigen benen gezet. Nu worden de vleugels eraan gezet. Het lijkt momenteel nog een mid-wing uitvoering, maar daar komt snel verandering in.
Nu is goed te zien dat de hele romp achter de cabine indertijd is vernieuwd. Dit stuk is helemaal nog blank, zonder beschermende laklaag.
Lancair
De PH-BBI vordert gestaag bij Air Waterland. Aan deze Lancair 235 wordt tijdens de verloren uurtjes gewerkt. Inmiddels zitten de vleugels eraan. Daardoor lijkt het steeds meer een compleet vliegtuig te worden.
Oude ultralight
Aan het plafond van de Pionier Hangaar hangt sinds jaar en dag de vleugel van de PH-1N8. Dit is, of eigenlijk was, een PH-1N8 Behlen Vampier II. We hebben nog niet eerder aandacht aan dit toestelletje besteed. Dat maken we nu goed!
In september 1981 verscheen de eerste ultralight in het luchtvaartuigenregister (PH-1A1). De PH-1N8 werd medio 1984 ingeschreven, samen met nog drie andere (PH-1N5, PH-1N6 n PH-1N7). Alle vier de toestellen kwamen op naam van R.F. Driessen uit Muiden.
De Behlen Vampier II wordt internationaal als Vampire aangeduid. In Nederland werd dit stond model echter als Vampier te boek.
Onder deze vleugel hoort nog een trike met een motor en een duwpropeller. Zoals de PH-1N8 hier hangt is het dus niet compleet.
Je zou overigens wellicht geneigd zijn te zeggen dat het de PH-1N6 is. Een deel van de tape die de “8” vormt heeft losgelaten. Het is/was dus echt de PH-1N8. Sinds februari 1996, dus al bijna een kwart eeuw geleden, is deze registratie uitgeschreven.