Lelystad Airport, 10 januari 2022 – Het eerste toestel in 2022 voor de spuithal van Satys op Lelystad Airport is een Deense Fairchild Metro in de vorm van de OY-NPG. Deze Metro kwam vandaag vanuit Aalborg als NFA101.
Het toestel is voluit een Fairchild SA227-DC Metro 23. Dit model is ontworpen door Ed Swearingen en de eerste modellen zijn ook tussen 1968 en 1971 bij Swearingen gebouwd. Daarna ging de productie over naar Fairchild. Tussen 1968 en 2001 zijn er meer dan 600 exemplaren van gebouwd. Tegenwoordig zie je de Metro niet meer zo vaak. En als je ze dan ziet, dan is het veeal een exemplaar dat gebruikt wordt voor het vervoer van vracht.
North Flying
De OY-NPG wordt gevlogen door North Flying. Het bedrijf North Flying bestaat al sinds 1970 en is in 1994 samengegaan met het Noorse Nordic Air. Dat verklaart dat de kisten op naam van Nordic Air vliegen, maar North Flying titels dragen.
North Flying beschikt momenteel over een viertal Fairchild SA227-DC Metro 23 toestellen, te weten; OY-NPD, -NPE, -NPF en -NPG. De eerste drie Metro’s zijn wit met een donkerblauwe cheatline doorlopend in een blauwe staart met het North Flying logo. De OY-NPG heeft een afwijkend kleurenschema en wordt nu ook van dezelfde kleuren voorzien als de andere drie Metro’s.
Naast de vier Metro’s heeft North Flying ook nog Citation III en VII bizjets. Deze worden ingezet voor VIP-vervoer en ambulancevluchten.
19 Pax
In de Metro kunnen (als er stoelen in staan) maximaal negentien passagiers. Dat aantal was specifiek gekozen omdat er in de Verenigde Staten tot dat aantal passagiers geen extra cabinebemanning nodig is. De Metro 23 is vervolgens het laatste model dat van de band liep. Er zijn er 110 van gebouwd en de aanduiding 23 is om aan te geven dat het toestel voldoet aan de Amerikaanse richtlijn FAR Part 23.
Eerst in opslag
De OY-NPG is in 1996 gebouwd en werd op 24 juli 1996 ingeschreven op naam van Fairchild Aircraft Inc. als N3042E. Het constructienummer is DC-896B. Zover we kunnen nagaan was er eerst nog geen klant voor het toestel en kwam de kist in opslag te staan op Henderson in Nevada.
Duitsland en Australië
Per 31 januari 2001 werd het toestel geëxporteerd naar Duitsland. Als registratie kreeg de Metro toen D-CSWF mee. In Duitsland hebben diverse maatschappijen met deze SA227-DC gevlogen. Als eerste Hahn Air-SudwestFlug, Vanaf 25 mei 2004 European Air Express, daarna op 12 maart 2008 RAE-Regional Air Express en tenslotte per januari 2010 OLT – Ostfriesische Lufttransport. Daarna verdween de kist “down under”. Het toestel ging bij Hardy Aviation in Australië aan de slag als VH-TWL. Dat was tussen 31 december 2010 en 29 januari 2015. Op de laats genoemde datum werd de registratie OY-NPG voor dit vliegtuig geadministreerd. North Flying is sindsdien de eigenaar.
Plaats maken
De OY-NPG werd na aankomst korte tijd op het Delta-platform geparkeerd. Eerst moest nog even de Gulfstream G550 OK-VPI uit de hal gereden worden. Dit toestel was op 9 december 2021 naar binnen gegaan en kwam na één maand en één dag weer naar buiten. Voor eerdere items over de OK-VPI kijk HIER en HIER.
Afgelopen zaterdag stond de hangaardeur al even open en de eerste geluiden waren toen dat de Gulfstream een wit-blauw kleurenschema had gekregen… Voor de persoon die ons dit meldde zijn we inmiddels een crowdfunding-actie gestart voor een uitgebreide ogentest bij Hans Anders. De kist is namelijk qua kleurenschema exact hetzelfde gebleven. Het toestel was en is beige met een bruine striping. Het logo en de website van het Velaa Private Island Resort op de Maladieven is ook weer opnieuw aangebracht.
Is er dan helemaal niets waaraan je kunt zien dat het toestel opnieuw gespoten is? Natuurlijk was alles vandaag nog spic en span, zonder een spatje vuil, dat was bij aankomst niet zo. Maar daarnaast hebben we één afwijking gevonden, de neuskegel. Deze was in de oude situatie, net als de striping op de romp, uitgevoerd in metallic bruin. Bij vertrek vandaag was te zien dat de neuskegel nu geen metallic lak meer heeft. Dit viel redelijk op, je kon duidelijk kleurverschil zien. Er zal ongetwijfeld een goede reden aan ten grondslag liggen waarom dit met andere verf is gespoten.
De Gulfstream werd netjes naast de Metro geparkeerd en afgekoppeld van de vliegtuigtrekker. Daarna werd de trekker voor de Metro gereden. Alleen, wat bleek… er was geen trekstang voor dit toestel beschikbaar en ook in het toestel zelf was deze niet meegenomen.
Zelf taxiën
De twee piloten die met de OY-NPG vlogen waren inmiddels al weg. Wel waren er nog twee technici van North Flying aanwezig Gelukkig konden zij het toestel ook aan de praat krijgen en ermee taxiën. Zo reed de Metro vervolgens op eigen kracht naar de spuithal toe.
Pre flight
De Gulfstream werd ondertussen op het Delta-platform getankt. Daarna liep de bemanning minutieus het toestel na. De kist had ruim een maand stilgestaan en dat rechtvaardigde een grondige pre-flight inspectie. Hierbij werden ook de motoren korte tijd op idle proefgedraaid.
Er was ook een klusje aan het neuswiel te verrichten. Er was een soort provisorische “halter” met gewichten aan de wielpoot vastgemaakt. Deze moest verwijderd worden en de landingslichten, die een beetje opgevouwen naar links hingen moesten nog op hun plek bevestigd worden. We denken dat de tijdelijke constructie iets met de ‘shimmy damper’ van het neuswiel te maken heeft. Dit systeem voorkomt “zwabberen” van het neuswiel bij een bepaalde snelheid tijdens de start of landing.
IFR naar Praag
Nadat alles in gereedheid gebracht was riep de OK-VPI op voor zijn IFR clearance naar Praag, de thuisbasis van dit toestel. Vervolgens werd achter de follow-me aan gereden naar het begin van baan 23.
In een mooi winterzonnetje verliet de Gulfstream in haar nieuwe jas halverwege de middag Lelystad Airport. Toch wel een beetje jaloersmakend al je bedenkt dat dit toestel vermoedelijk zeer binnenkort zijn wielen op de Maladieven neerzet. Daar is het ongetwijfeld nu korte-broeken-weer. Denk er nog maar eens aan als je morgenochtend de autoruiten weer ijsvrij staat te maken… 🙂
