Oshkosh – EAA AirVenture, juli 2011 – Toen we in de zomer van 2011 deze C-FOME tegenkwamen tijdens de Airventure op Oshkosh dachten we dat we te maken hadden met een Republic RC-3 Seabee. Dat bleek naderhand niet helemaal te kloppen. Goed, aan de basis van dit toestel heeft inderdaad een in 1947 gebouwde Republic RC-3 Seabee gelegen. Welk frame is alleen helaas niet duidelijk. Deze amfibie is omgedoopt tot een Thunderbee. En dit donderbijtje is enig in zijn soort!
Experimental
Tussen 2005 en 2010 is dit toestel geheel gestript en gerestaureerd door de Canadees Charles R. Joy. Er zijn ook diverse aanpassingen aan het toestel gedaan, dermate veel zelfs zodat er sprake is van een toestel in de experimental klasse. De Transport Canada MD-RA (Minister’s Delegates – Recreational Aviation) heeft het toestel voor 51% als amateurbouw bestempeld. Deze instantie is te vergelijken met onze Nederlandse Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT).
De classificering als experimental is dan ook de reden dat het toestel niet meer als een standaard serie-gebouwde Republic RC-3 Seabee door het leven gaat, maar als een Thunderbee. Het constructienummer van deze einzelgänger is 001 en het bouwjaar is nu op 2010 gezet. Op 5 mei 2010 werd de registratie C-FOME ingeschreven in Canada op naam van de bouwer, Charles R. Joy uit London, Ontatio.
De naam Thunderbee is wel grappig gekozen, veel van de Republic gevechtstoestellen hebben allen namen met “Thunder…”. Zo heb je de Republic Thunderbolt, Thunderjet, Thunderstreak en Thunderchief. Thunderbee is dan ook een creatieve vondst!
Niet standaard
Wat is er allemaal anders aan dit toestel ten opzichte van een “gewone” RC-3 Seabee? Allereerst de motor. De gebruikelijke zescilinder Franklin 6A8-215-B9F van 215 pk (158 kW) is vervangen door een Robinson conversie van een General Motors LS-1 V8 motorblok uit een Chevrolet Corvette sportwagen. Deze motor levert 320 pk (235 kW). Ook het comfort voor de inzittenden is verbeterd. In het toestel is airconditioning aangebracht met een freon systeem.
De cockpit is volledig digitaal uitgevoerd. Centraal punt daarbij is het 10” beeldscherm van een Blue Mountain EFIS (Electronic Flight Instrument System) One-Gen4. Er zit een dubbel uitgevoerde autopilotfunctie op en een dubbel uitgevoerde batterij.
Blikvanger in dit toestel zijn de stuurknuppels. Deze blinken je tegemoet. Het zijn glimmende aluminium stuurtjes uit een Airbus A300 verkeersvliegtuig!
Er is in de Thunderbee meer ruimte voor bagage dan in een Seabee. De extra ruimte is ontstaan doordat de aileronkabels op een andere plek zijn bevestig.
De Thunderbee heeft geen hydraulisch onderstel meer. Deze is vervangen door een elektrisch systeem.
415 Squadron
De C-FOME heeft bestickering die doet herinneren aan het Canadese 415 Squadron. Het embleem van dit squadron met een zwaardvis stond op de romp onder de vleugel. Deze eenheid is in 1941 opgericht en was het eerste torpedobomber squadron in Canada. Hun missies omvatten sindsdien, naast torpedobombardementen ook anti-onderzeebootpatrouilles, reddingsoperaties en kustpatrouilles, boven het Kanaal en de Noordzee vanuit het Verenigd Koninkrijk en boven de Atlantische Oceaan vanuit Canada. Ook was deze eenheid actief tijdens de Golfoorlog en boven de Middellandse zee. Tegenwoordig vliegt dit squadron met de Lockheed CP-140 Aurora, de Canadese variant van de P-3 Orion.
Prijswinnaar
Na de restauratie viel de Tunderbee een paar keer in de Verenigde Staten in de prijzen. Tijdens Sun ‘n Fun dat jaar in Florida werd de C-FOME uitgeroepen tot “Grand Champion Seaplane” en datzelfde jaar sleepte het toestel op Oshkosh de “Silver Lindy” als Reserve Grand Champion Seaplane 2011 binnen.
1e verkoop
Kort nadat de C-FMO in de prijzen was gevallen werd de kist te koop aangeboden met zo’n 250 vlieguren op de teller. Een nieuwe eigenaar werd in de Verenigde Staten gevonden en het toestel kreeg als nieuwe registratie N300TB. Dat was op 29 mei 2012.
2e verkoop
Het Amerikaanse avontuur zou tot 2016 duren. Toen werd het toestel opnieuw te koop aangeboden, nu met 350 uren in de logboeken. Het toestel wisselde wederom van eigenaar en opnieuw in Canada terecht. Ditmaal met de registratie C-GVFF. De eigenaar werd Fraser Hall en het toestel werd gestationeerd op Boundary Bay Airport (CZBB) in British Columbia.
3e verkoop?
Nu staat het toestel inmiddels alweer een tijdje te koop. De afgelopen jaren is er maar bitter weinig mee gevlogen. De kist wordt nu aangeprezen met 380 vlieguren, maar 30 uur meer dan bij de vorige eigenaarswisseling in 2016. Wel is er sinds 2017 zo’n $40.000,00 in het toestel gestoken ten aanzien van onderhoud. De kist is dan ook in een topconditie. Er is alleen maar mee in zoet water geland en op het droge heeft de Thunderbee altijd in een hangaar gestald gestaan. De vraagprijs voor de C-GVFF is $185.000,00.
Mocht een Nederlandse potentiële koper interesse hebben, helaas is dit toestel voor ons land geen optie. Allereerst omdat toestemming om op het water te mogen landen in ons land tegenwoordig een lastige is. Ten tweede omdat in Nederland geen buitenlands gebouwde experimentals meer mogen worden ingeschreven. Als buitenlands geregistreerde experimental mag een toestel maar zeer beperkt in ons land verblijven/vliegen.