N15S Hawker Sea Fury FB11 op Oshkosh

Oshkosh, 31 juli 2022 – De Hawker Sea Fury behoort tot het uitstervende ras en al helemaal de vliegende exemplaren. Tijdens de EAA AirVenture op Oshkosh dit jaar zagen we gelukkig nog een zeldzaam exemplaar voorbijkomen. Het betrof de N15S. Dit is voluit een Hawker Sea Fury FB.11. Daarmee was het een Fighter-Bomber uitvoering. De FB.11 was het meest gebouwde type en beschikte over opklapbare vleugels om gebruik op een vliegdekschip te vergemakkelijken.

Hoewel de ontwikkeling van de Sea Fury al tijdens de tweede Wereldoorlog plaatsvond was het toestel te laat om actief ingezet te worden. Pas vanaf 1947 kwam het toestel in dienst en zou tot vroeg in de jaren zestig in gebruik blijven.

Light Tempest

De Sea Fury is ontwikkeld uit de zwaardere Hawker Tempest. Omdat de Royal Air Force kort na de Tweede Wereldoorlog geen behoefte had aan nieuwe propellerjagers werd dit ontwerp van Hawker alleen voor de Britse marine ontwikkeld. Daarmee was de Sea Fury wel het laatste proppeller aangedreven gevechtstoestel voor de Royal Navy. Als bijnaam kreeg de Sea Fury “Light Tempest Fighter” mee.

WJ288

De Sea Fury hier in beeld vloog tot 9 mei 1961 bij de Britse Royal Navy als WJ288. Het toestel is in 1947 gebouwd en heeft als constructienummer 41H/696792. Van de operationele diensttijd is weinig terug te vinden. We lezen alleen dat het toestel beschadigd raakte op 3 juni 1952 tijdens een deklanding aan boord van HMS Theseus. In september van dat jaar is het toestel op Donibristie gerepareerd.

Na diensttijd kwam de WJ288 in opslag op Lossiemouth tot het in 1963 verhuisde naar Hawker Siddely op Dunsfold. Dit zou tot 1966 duren en de opslag daar in de openlucht deed het frame zeker geen goed hebben. Vervolgens werd de Sea Fury tussen 1967 en 1983 ondergebracht in het Historic Aircraft Museum in Southend. Dat museum ging op de fles en in 1983 werd de inventaris geveild. Lot 247 daarbij was de Hawker Sea Fury FB11 WJ28. Het was toen echt een “opknappertje” geworden en de kist moest rond de £15.000 en £20.000 opbrengen. Dat bleek mee te vallen, de Sea Fury werd geveild voor £34.000 en ging per 10 mei 1983 naar Patrick Luscombe. Hij bracht het toestel naar Duxford voor restauratie.

G-SALY

De restauratie duurde van 1983 tot en met 1986. Daarbij werd voor het eerst een civiel kenmerk voor deze Fury aangevraagd; G-SALY. Voordat het toestel naar de Verenigde Staten zou verhuizen was tussen 1988 en 1989 Doug Arnold op Biggin Hill de eigenaar van het toestel.

N15S

In 1990 werd de Sea Fury verscheept naar Chino in Californië en werd het de N15S. tijdens een restauratie in 1993/1994 werd de oorspronkelijke Bristol Centaurus vervangen voor een Wright R-3350-26WD Duplex-Cyclone. Dit laatste type is meer voorhanden en daardoor beter te onderhouden.
In de Verenigde Staten vliegt de Sea Fury in een Royal Navy kleurenschema met de kenmerken WJ288 en code 153. Enige jaren heeft in de staart nog de code “P” gestaan, maar die is tegenwoordig verwijderd.

Tijdens de EAA AirVenture op Oshkosh in juli 2022 werd de N15S voorgevlogen door Bernie Vasquez. Ook in 2013 en 2015 hadden we deze forse warbird al eens eerder op Oshkosh gezien. Momenteel staat het toestel op naam van Periscope Asset Management Llc. met als co-owner Don Chappel.